گیاهی کاربردی برای بیماران دیابتی

دکتر سپیده شفائی، پزشک و دستیار دکترای تخصصی طب سنتی ایران درمطلبی دراین باره اظهار داشت:


موارد ذیل جهت آشنایی با گیاه شنبلیله عنوان شده و مصرف آن جهت درمان باید با مشاوره و زیرنظر پزشک متخصص طب‌سنتی انجام شود.

- از برگ آن، به‌عنوان ملین، ادرارآور، قاعده‌آور، اختلالات کبد (سوءالقنیه و استسقاء)، ورم طحال، درد کمر، جگر و رحم و رفع سردی مثانه و قطره‌قطره آمدن ادرار و از تخم آن نیز به‌عنوان مسهل، مدر، اشتهاآور، قاعده‌آور، مقوی‌سینه، ریه و معده نام برده شده است.

جوشانده تخم آن به تنهایی یا همراه با عسل:

جهت دفع مواد حبس شده و بلغم غلیظ و لزج از سینه و رفع سرفه، تنگی‌نفس و گرفتگی صدا و نیز جهت رفع بواسیر و شقاق، تحلیل ورم‌های سرد و سخت، تنقیه امعاء، درمان زخم‌های امعاء و دردهای شکمی، رفع شکستگی استخوان و سستی اعضا و نیز به‌عنوان بادشکن و مسهل استفاده می‌ شود. شست‌وشوی سر با آب جوشانده یا خیسانده آن، در از بین بردن شوره سر و تقویت مو مفید است.

شست‌وشوی صورت با آب جوشانده یا خیسانده آن و استفاده از مخلوط شنبلیله کوبیده شده با عسل، به صورت ماسک روی پوست صورت، باعث رفع چروک و نیکویی رنگ چهره می‌شود و تکرار آن، جهت از بین بردن کک و مک و لک‌های تیره پوست مفید است.

نشستن در جوشانده آن، جهت درمان ورم، چسبندگی و ترشحات رحمی، نرم‌کردن رحم سفت و ورم‌های سفت آن، بازکردن دهانه رحم و تسهیل زایمان و دفع جفت، مفید است. خوردن جوشانده آن با عسل، قبل از غذا، اثر ملینی دارد؛ ولی مصرف آرد تخم شنبلیله، سبب سفت‌شدن شکم و رفع اسهال می‌شود.همچنین شنبلیله سبب افزایش میل و قدرت جنسی می‌شود.

موارد استفاده در طب نوین:

از مهم‌ترین اثرات این گیاه، کنترل قندخون افراد دیابتیک است که این اثر به دلیل کاهش جذب موادغذایی به‌خصوص قند به‌دلیل محتوای بالای فیبری آن است. همچنین باعث افزایش اشتها و افزایش وزن می‌شود؛ به همین دلیل در قدیم، برای کسانی که بسیار لاغر و ضعیف بودند یا در دوران نقاهت از بیماری به سر می‌بردند، تجویز می‌شده است.

همچنین، در درمان ریزش مو و آکنه، پیشگیری از کانسر پروستات، کولون و درمان کموتراپیک کانسر پستان نیز استفاده می‌ شود. دارای اثرات آنتی‌اکسیدان، ضدالتهابی، ضدمیکروبی، تحریک‌کنندگی ایمنی، ضدملانوژنز (تیره‌شدن رنگ پوست) و مهار مسمومیت‌های کبدی و کلیوی نیز است.

موسیلاژ (لعاب) موجود در دانه آن، جهت موارد زیر استفاده می شود:

١- به عنوان اکسپکتورانت و نرم‌کننده در برونشیت و گلودرد.
٢- به‌عنوان نرم‌کننده و ملین، جهت رفع یبوست و کاهش نفخ.
٣- به صورت ضماد نرم‌کننده در ضایعات پوستی، لب‌ها و ناخن‌های ترک‌دار و سوختگی‌ها.

همچنین به دلیل داشتن اثرات ضدالتهابی و ضدمیکروبی آن، به صورت ضماد در درمان سلولیت (التهاب پوست)، کورک، جوش، فیستول و زخم‌ها و به صورت قرقره در گلودرد نیز استفاده می شود.